Geçen hafta S&P 500 endeksi ayı piyasası bölgesine girdi. Ticaret yılının başında tüm zamanların en yüksek seviyesine ulaştı ancak o zamandan beri sadece bir yönde hareket etti.
Bir piyasa en yüksek seviyelerinden %20’den fazla düştüğünde, ayı piyasası bölgesine girer. ABD Merkez Bankası’nın faiz oranını 75 baz puan artırdığı ve Temmuz ayında benzer bir zam daha yapmayı planladığı düşünüldüğünde, düşüş şaşırtıcı değil.
Geçmişteki ayı piyasalarının hızlı bir karşılaştırması, birkaç olası sonucu ortaya çıkarır. En küçük düşüş, 1890’daki Barings Brothers Krizi sırasında gerçekleşti (en yüksek seviyelerden yaklaşık %20). Öte yandan, Büyük Buhran’ın ilk bölümüne damgasını vuran 1929 çöküşü, yüksek seviyelerden %86,2’lik bir düşüş kaydetti.
Bu nedenle, herhangi bir ayı piyasasının en az %20 ve en fazla %86,2 oranında düşüş görmesi gerektiği söylenebilir. Bu nedenle, aralığın tam alt ucunda olabiliriz.
Geçen haftaki Fed basın toplantısında, Fed Başkanı Jerome Powell, ABD ekonomisinin resesyona girme olasılığı hakkında sorgulandı. Birçok tüccar ayı piyasasını durgunlukla ilişkilendirir, ancak bu mutlaka doğru değildir.
Örneğin 1987’de S&P 500 dört ay süren (yani Ağustos’tan Aralık’a kadar) bir ayı piyasasına girdi ve düşüş %34’ü aştı. Ancak ABD ekonomisi resesyona girmedi.
Öyleyse, ayı piyasasına olan mevcut düşüş, hisse senetlerini indirimli fiyatlarla satın almak için bir fırsat mı?
Teknikte piyasalar neyi gösteriyor?
Teknik resim, son fiyat hareketiyle onaylanan bir baş ve omuz modelini ortaya koyuyor. Bununla birlikte, düşen bir kama deseni olası bir geri dönüşü işaret eder. 4.000’in üzerinde bir hareket, modelin üst kenarının kırıldığını gösterir. Ayrıca, 4.200’ün üzerinde bir ilerleme ve dolayısıyla boyun çizgisinin üzerinde bir hareket, baş ve omuz modelinin olası bir geçersizliğini işaret ediyor.
Sonuç olarak, S&P 500 endeksinde izlenmesi gereken seviyeler 4.000 ve 4.200’dür.
